Antarctopelta

In januari 1986 vonden de Argentijnse geologen Eduardo Olivero en Roberto Scasso in de Santa Marta Cove in het noorden van James Ross Island de resten van een ankylosauriër. Het was het allereerste opgegraven dinosauriërfossiel op het antarctisch continent. De vondst werd gemeld in 1987 en voorlopig beschreven in 1991. In 1996 volgde een uitgebreidere beschrijving.

De typesoort Antarctopelta oliveroi is in 2006 benoemd en beschreven door Leonardo Salgado. De geslachtsnaam verwijst naar de locatie op Antarctica en naar het feit dat de soort gepantserd was: peltè is "klein schild" in het Oudgrieks. De soortaanduiding eert Olivero als ontdekker.

Het fossiel, holotype MLP 86-X-28-1, is gevonden in een laag van de Santa Marta-formatie, die dateert Campanien. Het bestaat uit een gedeeltelijk skelet. Het omvat een onderkaak, losse tanden, een halswervel, afdrukken van drie halswervels, twee ruggenwervels van de sacral rod, delen van het heiligbeen, drie staartwervels, stukken rib, een stuk schouderblad, een stuk darmbeen, vier beenderen uit de handen of wellicht voeten, kootjes, en vijf typen van de voor de groep kenmerkende beenplaatjes die een pantsering van de huid vormden. Een probleem voor het onderzoek was dat het skelet over zes meter in het vierkant verspreid aan het oppervlak lag. Gezien de kleine omvang werd eerst gedacht dat het om een juveniel exemplaar zou gaan. Later onderzoek toonde echter aan dat de vergroeiing van de beennaden wees op een volwassen dier. Het is ook gesuggereerd dat het materiaal twee dieren zou kunnen betreffen.

Antarctopelta was zo'n vier meter lang.

Ondanks de vrij complete resten kon tot in 2006 toch niet met zekerheid aangegeven worden of de soort nauwer verwant was aan de Nodosauridae of de Ankylosauridae. Een goede exacte kladistische analyse ontbrak nog. In 1996 concludeerde met op grond van de vergelijkende methode dat het om een nodosauride ging. Latere analyses bevestigden deze positie in de Nodosauridae.