Alphonse Allard
Adolphe Alphonse Allard (Lasne-Chapelle-Saint-Lambert, 5 februari 1857 - Eigenbrakel, 24 september 1923) was een Belgisch volksvertegenwoordiger voor de Belgische Werklieden Partij.
Levensloop
Allard was de zoon van een graanhandelaar en behaalde in 1877 het onderwijzersdiploma aan de normaalschool van Nijvel. Tijdens zijn onderwijzersloopbaan aan de gemeenteschool van Eigenbrakel kwam hij vooral in contact met kinderen uit het arbeidersmilieu en begon hij zich te verdiepen in sociologische werken. Aanvankelijk liberaal geïnspireerd door zijn familiale afkomst, bekeerde hij zich door zijn ontmoetingen met Hector Denis tot het socialisme.
In 1887 richtte hij de plaatselijke vakbond voor metselaars op en in 1914 de coöperatie La Persévérance.
In 1894 nam hij voor de eerste maal deel aan de parlementaire verkiezingen van 1894 maar werd niet verkozen. Het jaar nadien werd hij gemeenteraadslid van Eigenbrakel en in 1898 nam hij als opvolger zitting in de provincieraad van Brabant. In 1900 werd hij tot volksvertegenwoordiger verkozen en bleef dit ambt uitoefenen tot aan zijn dood.
In het parlement ging zijn aandacht vooral uit naar de landbouw en het onderwijs. Samen met Georges Snoy en Léon Jourez ijverde hij voor de bescherming van het slagveld waarop de Slag bij Waterloo werd uitgevochten. De bescherming werd in 1914 bij wet gestemd.
Allard overleed op 66-jarige leeftijd na een slepende ziekte. In Eigenbrakel werd een straat naar hem vernoemd.
Publicaties
- Désarmement, Brussel, 1890
- Le Juif Errant, Gent, 1905
- Le Catéchisme des ouvriers du bâtiment, Gent, 1909
Literatuur
- Pol DEFOSSE, Alphonse Allard, in: Dictionnaire historique de la laïcité en Belgique , p. 19-20, Brussel, 2005
- Groupe Mémoire Collective Du Brabant Wallon, 100 ans de socialisme en Brabant wallon (1885-1985), Nijvel, 1986
- Robert ABS, Alphonse Allard, in de Biographie Nationale, deel 41, kol. 6-9, Brussel, 1979
- Paul VAN MOLLE, Het Belgisch parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972