Alfred Shrubb

Op 5 november 1904 wilde Alfred Shrubb de snelste man op de 10 Eng. mijl worden. In het Ibrox Park te Glasgow pikte hij en passant de records op de zes, zeven, acht en negen mijl en tien kilometer mee. Door aansporing van het publiek liep hij met 18.742 m ook het eerste door de IAAF erkende werelduurrecord. "Toen ik de finish passeerde, was ik verbaasd dat de toeschouwers me aanspoorden verder te lopen. Ik realiseerde me pas later dat ze wilden dat ik doorging voor het uurrecord."[1] Dit record hield ruim acht jaar stand, totdat het door de Fransman Jean Bouin op 6 juli 1913 in Stockholm werd verbeterd tot 19.021 m. Zijn amateurcarrière duurde van 1899 tot 1905 en daarna werd hij geschorst, omdat hij zich zou hebben laten betalen voor het hardlopen.

In zijn professionele carrière won hij ongeveer 1000 van de 1800 wedstrijden, waarin hij gestart was. In de hoogtij van zijn sportieve loopbaan was hij onverslaanbaar op afstanden tot 15 Eng. mijl. Hij liep toen vaak tegen estafetteploegen, om zo de wedstrijd spannend te maken. Hij liep tienmaal tegen de bekende marathonloper Tom Longboat, waarvan hij alle wedstrijden korter dan 20 mijl won en alle langere wedstrijden verloor.

In 1908 werd hij benoemd tot coach van het veldloopteam van de Harvard-universiteit, dat hij aan een nationale titel hielp. Van 1919 tot 1928 was hij trainer van de atletiekvereniging van de Universiteit van Oxford. Sinds 1928 woonde hij permanent in Canada.

Hij stierf op 85-jarige leeftijd in Bowmanville en wordt er jaarlijks herdacht middels de Alfie Shrubb Museum Run in deze plaats.

• 1903: 1 Landencross - 46.23
• 1904: 1 Landencross - 47.59

Zie de categorie Alfred Shrubb van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.