Albert Reynolds

Albert Reynolds werd geboren in County Roscommon, en genoot zijn opleiding in aan het Summerhill College in County Sligo. Hij werkte in PR, en richtte een bedrijf op dat honden- en kattenvoer verkocht. Hij was ook zakelijk betrokken bij lokale kranten en een bioscoop. Zijn interesse in politiek werd gewekt na de rechtszaak 1970 waarin politici Charles Haughey en Neil Blaney werden vrijgesproken van het illegaal importeren van wapens. Reynolds werd een TD (parlementslid) voor Fianna Fáil in de grote overwinning van de partij in de verkiezingen van 1977.

Hij werd een minister onder Charles Haugheys' kabinet, als minister van Postzaken & Telegrafie (nu heet het minister van Communicatie) en minister van Transport. In 1987 werd Haughey opnieuw Taoiseach, en Reynolds werd minister voor Industrie & Commercie. In 1988 promoveerde hij tot Minister of Finance. Hij trad terug van deze positie in november 1991 nadat hij geprobeerd had de leiding over te nemen van Haughey. In het jaar erop trad Haughey zelf terug als partijleider, en Albert Reynolds werd de 5e partijleider van Fianna Fáil en hij werd Taoiseach.

Hij stond aan het hoofd van twee kabinetten:

• 1992, een coalitie bestaande uit Fianna Fáil en Progressieve Democraten, maar dit kabinet viel naar aanleiding van opmerkingen die Reynolds maakte in zijn getuigenis in een rechtszaak over Desmond O'Malley, de leider van de Progressieve Democraten en criticus van Haughey. Fianna Fáil leed een zware nederlaag in de daaropvolgende verkiezing. De verwachting was dat de partij in de oppositie zou gaan, maar tot grote verrassing van het electoraat kwam de partij opnieuw in de regering, in een coalitie met de Irish Labour Party onder Dick Spring.

• 1992-94: Een coalitie die gevormd werd door Fianna Fáil en de Labour-parti. Deze coalitie had te maken met veel problemen. Uiteindelijk viel het kabinet na Reynolds' besluit om, tegen de wil van Labour in, Openbaar aanklager Harry Whelehan aan te stellen als voorzitter van het Hooggerechtshof. Labour trok zich terug uit de regering. Reynolds trad terug als partijleider, en werd opgevolgd door zijn Minister of Finance, Bertie Ahern. Aherns pogingen om een nieuwe regering samen te stellen mislukten, en Irish Labour vormden samen met de twee oppositie partijen, Fine Gael en Democratic Left, een nieuwe regering.

Tijdens zijn ambtsperiode was zijn belangrijkste werk waarschijnlijk dat in het vredesproces in Noord-Ierland. Hij speelde een cruciale rol in het verkrijgen van het staakt-het-vuren van de IRA.

In 1997 stelde Reynolds zich kandidaat (op aandringen van Taoiseach Ahern) voor de Fianna Fáil nominatie voor het presidentschap, die vrij was gekomen nadat Mary Robinson haar ontslag indiende. Reynolds werd echter verslagen voor de nominatie door Mary McAleese.

Reynolds trad terug uit de Dáil Éireann tijdens de verkiezingen van 2002.

Zie de categorie Albert Reynolds van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.