After the gold rush (album van Neil Young)

• Neil Young – gitaar, piano, mondharmonica, vibrafoon, zang
• Danny Whitten – gitaar, zang
• Nils Lofgren – gitaar, piano, zang
• Jack Nitzsche – piano
• Billy Talbot – bas
• Greg Reeves – bas
• Ralph Molina – drums, zang
• Stephen Stills – zang
• Bill Peterson – bugel

Danny Whitten, Billy Talbot en Ralph Molina vormden de band Crazy Horse, die in de loop der jaren op veel albums van Neil Young heeft gespeeld. Danny Whitten worstelde met drugsproblemen en is in 1972 overleden aan een overdosis. Neil Young heeft het nummer Needle and the damage done aan hem opgedragen. De 17-jarige Nils Lofgren nam de plaats in van Danny Whitten. Later zou hij deel gaan uitmaken van Bruce Springsteens E-street Band.

Jack Nitzsche is een muzikant en arrangeur die samen met Neil Young het nummer "Expecting to fly" van Buffalo Springfield heeft opgenomen en ook als coproducer heeft meegewerkt aan Youngs debuutalbum.

Greg Reeves speelde ook bas op het album Déjà Vu van Crosby, Stills, Nash & Young. Stephen Stills heeft samen met Neil Young gespeeld in Buffalo Springfield en Crosby, Stills, Nash en Young. Bill Petterson is een sessiemuzikant die onder meer gewerkt heeft met de Beach Boys, Tim Buckley en soulzangeres Martha Reeves.

Op dit album staat een combinatie van rock (Southern man en When you dance I can realy love) en rustige nummers (onder meer After The gold rush, Only love can break your heart, Birds en Don’t let it bring you down). De cover van Oh Lonesome me is een rustig en gevoelig nummer, terwijl de oorspronkelijke versie van Don Gibson (uit 1958) meer up-tempo country and western muziek is. Southern man is een aanklacht tegen de Ku Klux Klan. Later heeft de southern rockband Lynyrd Skynyrd hier op gereageerd met Sweet home Alabama.

Alle muziek en teksten zijn geschreven door Neil Young, behalve het door Don Gibson geschreven "Oh lonesome me". 

Het album After the gold rush van Neil Young is opgenomen in de Sunset Sound Studio, in Hollywood Califorië, Sound City in Los Angeles en Redwood Studios in Topanga, Californië tussen december 1969 en juni 1970. Het album is geproduceerd door Neil Young in samenwerking met David Briggs en Kendall Pacios. David Briggs heeft ook al meegewerkt aan de eerste twee albums van Neil Young. Het album is vanaf 1986 ook op CD verkrijgbaar. Er is een ge-remasterde heruitgave uitgebracht in 2009.

Op de voorkant van de albumhoes staat een zwart-witfoto van Neil Young (profiel) die langs een hek bij een gebouw loopt. Achter hem loopt een klein oud vrouwtje. De binnenzijde van de hoes bestaat uit een boekwerkje, waarin de albumtracks, de medewerkers (credits) en alle teksten (handgeschreven) staan vermeld. Midden in het boekje staat een foto van Neil Young, liggend op een bank, met rondom hem een stuk of vijf gitaren.

Er zijn drie singles van dit album verschenen: Only love can break your heart; When you dance I can realy love en Oh Lonesome me. Op de site van Discogs is de discografie van After the gold rush te vinden.

Dit album is over het algemeen zeer goed ontvangen. De plaat kreeg vijf sterren van de site AllMusic en van het tijdschrift Rolling Stone (dat is het maximumaantal). Diverse media hebben een lijst opgesteld van de beste albums. Op de lijst van beste 500-albums aller tijden van Rolling Stone staat After the gold rush op nummer 71. Dat is het hoogst geplaatste album van Neil Young.

Het album After the gold rush bereikte de achtste plaats in de Amerikaanse Billboard 200. De single Only love can break your heart kwam op nummer 33 en When you dance I can realy love bereikte nummer 93. In Groot-Brittannië haalde het album de nummer 7. De singles bereikten de Britse hitlijsten niet. In de Nederlandse hitlijsten bereikte het album een tweede plaats. De single Oh Lonesome me behaalde in Nederland de tweeënderigste plaats en Only love can break your heart de achttiende.