Achille Delattre

Delattre was actief als mijnwerker van 1891 tot 1904, daarnaast was hij krantenverkoper en redacteur voor L'Avenir du Borinage. In 1904 werd hij secretaris van de voorzitter van de Mouvement Syndical des Mineurs Borains. Aldaar groeide hij door tot nationaal secretaris van de Nationale Centrale der Mijnwerkers van België (NCMB). In 1907 werd hij actief voor de POB als gemeenteraadslid, schepen (1921) en burgemeester (1939) in Pâturages. Hij was tevens volksvertegenwoordiger (1921-1954) voor het arrondissement Bergen.

Delattre werd Minister van Arbeid en Sociale Voorzorg (1935-1939) in de opeenvolgende regeringen Van Zeeland I, II, Janson en Spaak I. Na Wereldoorlog II werd hij in september 1944 verkozen tot voorzitter van het bureau van de BSP-PSB, een functie die hij uitoefende tot 8 oktober 1945.[1] Datzelfde jaar werd hij benoemd tot minister van Staat.[2] Na de Tweede Wereldoorlog werd hij aangesteld tot voorzitter van de NCMB, een functie die hij uitoefende tot 1958.[3] Van 20 maart 1947 tot 27 november 1948 was hij Minister van Brandstof en Energie in de regering-Spaak III.

In Pâturages is een straat naar hem genoemd, met name de Rue Achille Delattre. Tevens is de École Achille Delattre te Colfontaine naar hem genoemd.[4]

• La Nationalisation des mines (1924).
• Une Grande bataille sociale: la grève des mineurs du Borinage (1925).
• La Lutte contre le grisou (1931).
• Histoire de nos corons (1939).
• Histoire d'une famille de mineur (1946).
• Le Chant de la mine (1946).
• Dans la Bourrasque (1946).
• Combats (1949).
• L'Héritage d'Antoine Coulisse (1950).
• Souvenirs (1957).
• À la gloire du mineur (1958).
• Alfred Defuisseaux. Un homme, une période (1959).