24 Capriccio's voor viool

Niccolò Paganini's 24 Capriccio's voor viool, opus 1, gepubliceerd in 1820, behoren tot zijn bekendste werken en worden beschouwd als de "ultieme" test voor elke violist door de extreme moeilijkheidsgraad van de stukken.

24 Capriccio’s voor viool solo
24 Capricci per violino solo
ComponistNiccolò Paganini
Soort compositiecapriccio
Gecomponeerd voorviool
Opusnummer1
Compositiedatum1802-1817
Portaal    Klassieke muziek
Partituur van de Capriccio Nr. 24

Maar weinig van Paganini's werken werden gepubliceerd tijdens zijn leven. Zijn capriccio's zijn daarvan de belangrijkste. De 24 capriccio's zijn naar alle waarschijnlijkheid gebaseerd op de wonderbaarlijke cadenza-achtige capriccio's uit de twaalf vioolconcerten van Pietro Locatelli die het L'Arte de Violino, opus 3 vormden.

In de 24 Capriccio's komen zo ongeveer alle aspecten van de viooltechniek naar voren: legato, staccato, spiccato, tremolo, harmonie, trillers, arpeggio's, toonladders en pizzicato met de linkerhand. Dit maakt dat de capriccio's ook beter te omschrijven zijn als "studies" dan simpelweg een verzameling van techniekoefeningen. Opvallend is dat ondanks alle voorgeschreven technieken, de muziek vrij melodieus blijft.

Een veelvoorkomend muzikaal element is het Perpetuum Mobile; een continue snelle stroom van noten. Dit komt duidelijk naar voor in de capriccio's nummer 1, 2, 3, 5, 10, 12, 16 en 22.

De Capriccio's

Capriccio nr. 24 in a-mineur is de laatste capriccio geschreven door Paganini. Het is tegelijkertijd de meest bekende. De capriccio, bestaande uit een thema, 11 variaties en een finale, wordt beschouwd als het meest veeleisende stuk ooit geschreven voor de viool. Een aantal vereiste technieken is het beheersen van pizzicato met de linkerhand, het spelen van parallelle octaven, het snel verwisselen tussen vele intervallen, het extreem snel spelen van toonladders, hoge posities en het snel overgaan van snaar tot snaar.

Invloed op andere componisten

Paganini's capriccio's hebben een enorme invloed gehad op latere componisten:

  • Robert Schumann schreef twee sets van piano-etudes gebaseerd op de capriccio's en schreef daarnaast pianobegeleiding voor de capriccio's. Deze versie geniet ook grote bekendheid.
  • Franz Liszt liet zijn gehele gedachte achter het virtuoos pianospelen vormen door de capriccio's. Deze grote invloed komt duidelijk naar voren in zijn etudes.
  • De 24e capriccio vormde de basis voor Johannes Brahms' Paganinivariaties (opus 35).
  • Sergei Rachmaninoff schreef zijn Rhapsodie voor piano en orkest (opus 43) naar aanleiding van de capriccio's.

Discografie

Er zijn tal van opnamen van dit werk (als totaal). Gramophone en Penguin klassieke gidsen raden aan:

met nog verder:

Literatuur
  • Philippe Borer, The Twenty-Four Caprices of Niccolò Paganini. Their significance for the history of violin playing and the music of the Romantic era, Stiftung Zentralstelle der Studentenschaft der Universität Zürich, Zürich, 1997
Voorganger:
ECM 2123
nog niet bekend		 ECM Records
ECM 2124
klassieke muziek
Niccolò Paganini
24 Capriccio's voor viool solo		 Opvolger:
ECM 2125
nog niet bekend
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.