< Gedichten uit de wereldliteratuur
| ||
|
Bij het Beekje door P.A. de Génestet (Gedichten, 1869)
Terwijl ik staar in 't spiegelglad
Van 't zilvren nat,
Schud ik mijn hoofd: wie ben ik?
Ja hooge Hemel: Hoe, wie, wat?
Wat wil, wat weet, wat ken ik?
Zie hoe hij lacht - die dwaas, die guit,
Die leelijkert in 't water:
Mijn help! mij-zelven lach ik uit
Met wonderlijk geschater.
O menschenhart, o menschenhart,
Verstrikt, verward,
Vol zonden, dwaasheên, wonden;
Ik gaf mijn zoetste en liefste smart,
Mocht ik mij-zelf doorgronden.
Een lach klinkt uit het golvenbed:
Dat wil zich-zelf begrijpen!
Zoudt ge ook uw beeltnis hier te-met,
In de ooren willen knijpen?
This article is issued from
Wikibooks.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.