uitstierf
Nederlands
Woordafbreking
- uit·stierf
Werkwoord
| vervoeging van |
|---|
| uitsterven |
uitstierf
- (in een bijzin) enkelvoud verleden tijd van uitsterven
- ... dat ik uitstierf.
- ... dat jij uitstierf.
- ... dat hij, zij, het uitstierf.
- ... dat ik uitstierf.
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.