puffen

• Geluid:  puffen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈpʏfə(n) /

• puf·fen

• In de betekenis van ‘blazen’ voor het eerst aangetroffen in 1481 [1]
• ww: van Middelnederlands puffen, klanknabootsing [2]
• zn: puf met de uitgang -en

puffen

1. inergatief bij herhaling een kleine hoeveelheid gas uitstoten
   1. (bij mensen) lucht uitblazen wegens benauwdheid
   2. (bij mensen) stotend ademhalen tijdens het bevallen van een kind of als onderdeel van zwangerschapsgymnastiek
   3. (bij mensen) rook uitblazen bij het roken van tabak
   4. (bij mensen) een inhalator gebruiken
   5. (bij voertuigen en apparaten met motoren en stoommachines) met een regelmatig geluid uitlaatgassen uitstoten
2. overgankelijk (verouderd) zich niks aantrekken van, trotseren

puffen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord puf

• Het woord puffen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'puffen' herkend door:

• klanknabootsing [1][2]

puffen

1. lucht uitblazen van benauwdheid