ordene

Deens
Woordafbreking
  • or·de·ne

Zelfstandig naamwoord

ordene, mv

  1. bepaalde vorm nominatief meervoud van ord


Noors
Woordafbreking
  • or·de·ne

Zelfstandig naamwoord

ordene, mv

  1. bepaalde vorm nominatief meervoud van ord
Schrijfwijzen


Spaans

Werkwoord
vervoeging van
ordenar

ordene

  1. aanvoegende wijs eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van ordenar
  1. aanvoegende wijs derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van ordenar
  1. gebiedende wijs (bevestigend en ontkennend) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van ordenar
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.