klonten
Nederlands
Woordafbreking
- klon·ten
Zelfstandig naamwoord
klonten mv
- meervoud van het zelfstandig naamwoord klont
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| klonten |
klontte |
geklont |
| zwak -t | volledig | |
Werkwoord
klonten
- één of enkele klonten vormen
- Het stijfsel begon na verloop van tijd te klonten.
Afgeleide begrippen
- samenklonten
- klonteren
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.