ὀδούς

Voir aussi : οδούς

Grec ancien

Étymologie

De l’indo-européen commun *h₃dónts qui a également donné दत् dat en sanskrit, dēns, dentis en latin, et tooth en anglais.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif ὀδούς οἱ ὀδόντες τὼ ὀδόντε
Vocatif ὀδόν ὀδόντες ὀδόντε
Accusatif τὸν ὀδόντα τοὺς ὀδόντας τὼ ὀδόντε
Génitif τοῦ ὀδόντος τῶν ὀδόντων τοῖν ὀδόντοιν
Datif τῷ ὀδόντι τοῖς ὀδοῦσι(ν) τοῖν ὀδόντοιν

ὀδούς, odoús \o.ˈdoːs\ masculin

  1. (Anatomie) Dent.
    • Ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος.  (L’Exode, 21, 23-25)
      Œil pour œil, dent pour dent.

Variantes

Dérivés

  • τριόδους, τριόδων, trident
  • κυνόδους  canine »)

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.