ἐργώδης
Grec ancien
Étymologie
- → voir ἔργον.
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἐργώδης | ἐργώδης | ἐργῶδες | |||
vocatif | ἐργῶδες | ἐργῶδες | ἐργῶδες | |||
accusatif | ἐργώδη | ἐργώδη | ἐργῶδες | |||
génitif | ἐργώδους | ἐργώδους | ἐργώδους | |||
datif | ἐργώδει | ἐργώδει | ἐργώδει | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἐργώδει | ἐργώδει | ἐργώδει | |||
vocatif | ἐργώδει | ἐργώδει | ἐργώδει | |||
accusatif | ἐργώδει | ἐργώδει | ἐργώδει | |||
génitif | ἐργώδοιν | ἐργώδοιν | ἐργώδοιν | |||
datif | ἐργώδοιν | ἐργώδοιν | ἐργώδοιν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἐργώδεις | ἐργώδεις | ἐργώδη | |||
vocatif | ἐργώδεις | ἐργώδεις | ἐργώδη | |||
accusatif | ἐργώδεις | ἐργώδεις | ἐργώδη | |||
génitif | ἐργώδων | ἐργώδων | ἐργώδων | |||
datif | ἐργώδεσῐ(ν) | ἐργώδεσῐ(ν) | ἐργώδεσῐ(ν) |
ἐργώδης, ergốdês \er.ˈɡɔː.dɛːs\
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.