ἀπόστασις

Grec ancien

Étymologie

Apparenté à στάσις, stásis, dérivé de ἀφίστημι, aphístêmi avec le suffixe -σις, -sis ; avec conservation de ἀπό, apó.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif ἀπόστασις αἱ ἀποστάσεις τὼ ἀποστάσει
Vocatif ἀπόστασι ἀποστάσεις ἀποστάσει
Accusatif τὴν ἀπόστασιν τὰς ἀποστάσεις τὼ ἀποστάσει
Génitif τῆς ἀποστάσεως τῶν ἀποστάσεων τοῖν ἀποστασέοιν
Datif τῇ ἀποστάσει ταῖς ἀποστάσεσι(ν) τοῖν ἀποστασέοιν

ἀπόστασις, apóstasis \a.ˈpo.sta.sis\ féminin

  1. Action de s’éloigner, éloignement.
  2. Abandon, défection.
  3. Abandon du parti de quelqu’un.
  4. Renoncement, cession.
  5. Distance.
  6. Abcès.
  7. Chute d’une partie d’os.
  8. Écoulement d’humeur.
  9. Phase nouvelle ou période de maladie.
  10. Lieu ou l’on met en réserve, en dépôt.
  11. (Rhétorique) Construction par membres de phrase distincts et isolés.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.