τέλεος
Grec ancien
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | τέλεος | τελέα | τέλεον | τέλεοι | τέλεαι | τέλεα | τελέω | τελέω | τελέω |
| Vocatif | τέλεε | τελέα | τέλεον | τέλεοι | τέλεαι | τέλεα | τελέω | τελέω | τελέω |
| Accusatif | τέλεον | τελέαν | τέλεον | τελέους | τελέας | τέλεα | τελέω | τελέω | τελέω |
| Génitif | τελέου | τελέας | τελέου | τελέων | τελέων | τελέων | τελέοιν | τελέαιν | τελέοιν |
| Datif | τελέῳ | τελέᾳ | τελέῳ | τελέοις | τελέαις | τελέοις | τελέοιν | τελέαιν | τελέοιν |
τέλεος, téleos
- Variante de τέλειος.
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.