σχῆμα

Voir aussi : σχήμα

Grec ancien

Étymologie
De σχεῖν skheîn, infinitif aoriste de ἔχω, ekhô (« avoir »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif τὸ σχῆμα τὰ σχήματα τὼ σχήματε
Vocatif σχῆμα σχήματα σχήματε
Accusatif τὸ σχῆμα τὰ σχήματα τὼ σχήματε
Génitif τοῦ σχήματος τῶν σχημάτων τοῖν σχημάτοιν
Datif τῷ σχήματι τοῖς σχήμασι(ν) τοῖν σχημάτοιν

σχῆμα, skhễma \ˈskʰɛːˌ.ma\ neutre

  1.  Manière d’être.
    1. Forme, figure, extérieur.
      • Ἤδη τοίνυν ἂν μάθοις μου ἐκ τούτων σχῆμα ὃ λέγω. Κατὰ γὰρ παντὸς σχήματος τοῦτο λέγω, εἰς ὃ τὸ στερεὸν περαίνει, τοῦτ’ εἶναι σχῆμα· ὅπερ ἂν συλλαβὼν εἴποιμι στερεοῦ πέρας σχῆμα εἶναι. — (Platon, Ménon, 76a)
    2. Attitude extérieure, maintien.
      1. Maintien imposant, extérieur grave.
    3. Habillement, costume.
    4. Maintien, posture, position.
      1. Attitude d’un athlète.
  2. Extérieur, apparence, faux-semblant.

Dérivés dans d’autres langues

Références
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.