πανηγυρικός

Grec ancien

Étymologie
Mot dérivé de πανήγυρις, panêguris (« panégyrie, fête nationale ») avec le suffixe -ικός, -ikós.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel Duel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif πανηγυρικός πανηγυρική πανηγυρικόν πανηγυρικοί πανηγυρικαί πανηγυρικά πανηγυρικώ πανηγυρικά πανηγυρικώ
Vocatif πανηγυρικέ πανηγυρική πανηγυρικόν πανηγυρικοί πανηγυρικαί πανηγυρικά πανηγυρικώ πανηγυρικά πανηγυρικώ
Accusatif πανηγυρικόν πανηγυρικήν πανηγυρικόν πανηγυρικούς πανηγυρικάς πανηγυρικά πανηγυρικώ πανηγυρικά πανηγυρικώ
Génitif πανηγυρικοῦ πανηγυρικῆς πανηγυρικοῦ πανηγυρικῶν πανηγυρικῶν πανηγυρικῶν πανηγυρικοῖν πανηγυρικαῖν πανηγυρικοῖν
Datif πανηγυρικῷ πανηγυρικῇ πανηγυρικῷ πανηγυρικοῖς πανηγυρικαῖς πανηγυρικοῖς πανηγυρικοῖν πανηγυρικαῖν πανηγυρικοῖν

πανηγυρικός, panêgurikós \pa.nɛː.ɡy.ri.ˈkos\

  1. Qui concerne une fête nationale, proprement en assemblée générale.
  2. (Par suite) (Sens négatif)
    1. (Style) Pompeux, ostentatoire.
    2. Recherché dans sa parure qui fait des embarras.
    3. Porter à se vanter, vantard.

Synonymes

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif ὁ πανηγυρικός οἱ πανηγυρικοί τὼ πανηγυρικώ
Vocatif πανηγυρικέ πανηγυρικοί πανηγυρικώ
Accusatif τὸν πανηγυρικόν τοὺς πανηγυρικούς τὼ πανηγυρικώ
Génitif τοῦ πανηγυρικοῦ τῶν πανηγυρικῶν τοῖν πανηγυρικοῖν
Datif τῷ πανηγυρικῷ τοῖς πανηγυρικοῖς τοῖν πανηγυρικοῖν

πανηγυρικός, panêgurikós \pa.nɛː.ɡy.ri.ˈkos\ masculin

  1. (Sous-entendant λόγος) Éloge public prononcé dans une fête nationale.

    Dérivés dans d’autres langues

    Références
    Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.