παθοποιός
Grec ancien
Étymologie
- De πάθος, páthos (« état de l’âme »).
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | παθοποιός | παθοποιός | παθοποιόν | |||
| vocatif | παθοποιέ | παθοποιέ | παθοποιόν | |||
| accusatif | παθοποιόν | παθοποιόν | παθοποιόν | |||
| génitif | παθοποιοῦ | παθοποιοῦ | παθοποιοῦ | |||
| datif | παθοποιῷ | παθοποιῷ | παθοποιῷ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | παθοποιώ | παθοποιώ | παθοποιώ | |||
| vocatif | παθοποιώ | παθοποιώ | παθοποιώ | |||
| accusatif | παθοποιώ | παθοποιώ | παθοποιώ | |||
| génitif | παθοποιοῖν | παθοποιοῖν | παθοποιοῖν | |||
| datif | παθοποιοῖν | παθοποιοῖν | παθοποιοῖν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | παθοποιοί | παθοποιοί | παθοποιά | |||
| vocatif | παθοποιοί | παθοποιοί | παθοποιά | |||
| accusatif | παθοποιούς | παθοποιούς | παθοποιά | |||
| génitif | παθοποιῶν | παθοποιῶν | παθοποιῶν | |||
| datif | παθοποιοῖς | παθοποιοῖς | παθοποιοῖς | |||
παθοποιός, pathopoiós \pa.tʰo.po͜ɪ.ˈos\ Ancienne orthographe : παϑοποιός
- Qui cause les affections du corps ou de l'âme
Références
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.