μίτυλος

Grec ancien

Apparenté au latin mutilus, à μιστύλλω, mistullô (« couper, découper »)[1].

Cas	Singulier			Pluriel			Duel
Cas	Masculin	Féminin	Neutre	Masculin	Féminin	Neutre	Masculin	Féminin	Neutre
Nominatif	μίτυλος	μίτυλη	μίτυλον	μίτυλοι	μίτυλαι	μίτυλα	μίτυλω	μίτυλα	μίτυλω
Vocatif	μίτυλε	μίτυλη	μίτυλον	μίτυλοι	μίτυλαι	μίτυλα	μίτυλω	μίτυλα	μίτυλω
Accusatif	μίτυλον	μίτυλην	μίτυλον	μίτυλους	μίτυλας	μίτυλα	μίτυλω	μίτυλα	μίτυλω
Génitif	μίτυλου	μίτυλης	μίτυλου	μίτυλων	μίτυλων	μίτυλων	μίτυλοιν	μίτυλαιν	μίτυλοιν
Datif	μίτυλῳ	μίτυλῃ	μίτυλῳ	μίτυλοις	μίτυλαις	μίτυλοις	μίτυλοιν	μίτυλαιν	μίτυλοιν

μίτυλος, mítulos \Prononciation ?\

« μίτυλος », dans Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage

Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.