γέλως
Grec ancien
Étymologie
- Du verbe γελάω, geláô (« rire »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | γέλως | οἱ | γέλωτες | τὼ | γέλωτε |
| Vocatif | γέλω | γέλωτες | γέλωτε | |||
| Accusatif | τὸν | γέλωτᾰ | τοὺς | γέλωτᾰς | τὼ | γέλωτε |
| Génitif | τοῦ | γέλωτος | τῶν | γελώτων | τοῖν | γελώτοιν |
| Datif | τῷ | γέλωτῐ | τοῖς | γέλωσῐ(ν) | τοῖν | γελώτοιν |
γέλως, gélôs \ˈɡe.lɔːs\ masculin
Dérivés
- γελωτοποιός
Variantes
- γέλος (Éolien)
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.