ĉu

Du polonais czy.

ĉu \t͡ʃu\ mot-racine UV

1. Particule interrogative, souvent traduisible par est-ce que.
   • Ĉu vi parolas Esperanton?

     Parles-tu l’espéranto ?

   • Ĉu vere?

     Vraiment ?

   • Mi volas eliri, ĉu vi?

     Je veux sortir, et toi/vous ?

   • Ĉu via filo?

     Ton fils ?

2. Si (question indirecte).
   • Mi ne scias ĉu li parolas Esperanton.

     Je ne sais pas s’il parle l’espéranto.

   • Li demandas ĉu vi dormas. — (Louis de Beaufront, Commentaire sur la grammaire de la Langue Internationale "Esperanto", 1900)

     Il demande si vous dormez.

   • Diru al mi ĉu li estas mortinta. — (Louis de Beaufront, Commentaire sur la grammaire de la Langue Internationale "Esperanto", 1900)

     Dites-moi s’il est mort.

   • La malfeliĉulo demandis sin ĉu li mortos tiel, forlasita de ĉiuj. — (Louis de Beaufront, Commentaire sur la grammaire de la Langue Internationale "Esperanto", 1900)

     Le malheureux se demandait s’il mourrait ainsi, abandonné de tous.

3. Hein (interjection).

• Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « ĉu »
• France (Toulouse) : écouter « ĉu »

Vocabulaire:

• E. Grosjean-Maupin: Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
• ĉu sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
• ĉu sur le site Reta-vortaro.de (RV)
• Racine "ĉu" présente dans le dictionnaire des racines "Universala Vortaro" (R1 de l’Akademio de Esperanto).