ĉirkaŭglui

Espéranto

Étymologie

Verbe composé de la racine glui (« coller »), de l’affixe ĉirkaŭ (« autour, aux alentours ») et de la terminaison -i (« verbe ») .

Verbe

Temps Passé Présent Futur
Indicatif ĉirkaŭgluis ĉirkaŭgluas ĉirkaŭgluos
Participe actif ĉirkaŭgluinta(j,n) ĉirkaŭgluanta(j,n) ĉirkaŭgluonta(j,n)
Participe passif ĉirkaŭgluita(j,n) ĉirkaŭgluata(j,n) ĉirkaŭgluota(j,n)
Adverbe actif ĉirkaŭgluinte ĉirkaŭgluante ĉirkaŭgluonte
Adverbe passif ĉirkaŭgluite ĉirkaŭgluate ĉirkaŭgluote
Mode Conditionnel Subj. / Impér. Infinitif
Présent ĉirkaŭgluus ĉirkaŭgluu ĉirkaŭglui
voir le modèle “eo-conj”

ĉirkaŭglui \tʃir.kaw.ˈɡlu.i\ transitif    mot-dérivé UV

  1. Coller autour.

Variantes orthographiques

Antonymes

Apparentés étymologiques

Prononciation

Voir aussi

  • gluo sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto) 

Références

Vocabulaire:

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.