vindemiatorius
Latin
Étymologie
- De vindemiator (« vendangeur ») avec le suffixe -ius.
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | vindemiatorius | vindemiatoriă | vindemiatorium | vindemiatoriī | vindemiatoriae | vindemiatoriă |
Vocatif | vindemiatorie | vindemiatoriă | vindemiatorium | vindemiatoriī | vindemiatoriae | vindemiatoriă |
Accusatif | vindemiatorium | vindemiatoriăm | vindemiatorium | vindemiatoriōs | vindemiatoriās | vindemiatoriă |
Génitif | vindemiatoriī | vindemiatoriae | vindemiatoriī | vindemiatoriōrŭm | vindemiatoriārŭm | vindemiatoriōrŭm |
Datif | vindemiatoriō | vindemiatoriae | vindemiatoriō | vindemiatoriīs | vindemiatoriīs | vindemiatoriīs |
Ablatif | vindemiatoriō | vindemiatoriā | vindemiatoriō | vindemiatoriīs | vindemiatoriīs | vindemiatoriīs |
vindemiatorius \Prononciation ?\
Références
- « vindemiatorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.