vagabundus

Latin

Étymologie

De vagus (« errant, vague ») avec le suffixe -bundus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif vagabundus vagabundă vagabundum vagabundī vagabundae vagabundă
Vocatif vagabunde vagabundă vagabundum vagabundī vagabundae vagabundă
Accusatif vagabundum vagabundăm vagabundum vagabundōs vagabundās vagabundă
Génitif vagabundī vagabundae vagabundī vagabundōrŭm vagabundārŭm vagabundōrŭm
Datif vagabundō vagabundae vagabundō vagabundīs vagabundīs vagabundīs
Ablatif vagabundō vagabundā vagabundō vagabundīs vagabundīs vagabundīs

vagabundus \Prononciation ?\

  1. Vagabond.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.