traoñienn

Voir aussi : traonienn

Breton

Étymologie

De traoñ (« bas, fond, vallée ») avec le suffixe -enn.
Mentionné en moyen breton (trauyen).

Nom commun

traoñienn \ˈtrãw.jɛn\ féminin (pluriel : traoñiennoù)

  1. Vallée (avec cours d’eau).
    • Un nebeud goude e tizhjomp traoñienn ar stêr Yang Tse ha da cʼhoude war-eeun betek Guangzhou, anavezet gwellocʼh dindan an anv Canton.  (Yann Kerivoas, Xiamen,unan eus doriou Bro Sina, in Ya !, niv. 552, 8 Genver 2016, p. 5)
      Peu après nous atteignîmes la vallée du fleuve Yangtsé et ensuite tout droit jusqu’à Guangzhou, plus connu sous le nom de Canton.
    • un draoñienn a daèroù.
      une vallée de larmes.

Variantes

Vocabulaire apparenté par le sens

  • flondrenn
  • gwantenn
  • izelenn
  • kampoull
  • kanienn
  • komm
  • nant
  • saon
  • saonenn
  • stankenn
  • toullenn
  • traoñ
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.