timp
Roumain
Étymologie
- Du latin tempus.
Nom commun
neutre | Singulier | Pluriel | ||
---|---|---|---|---|
cas | non articulé | articulé | non articulé | articulé |
Nominatif Accusatif |
timp | timpul | timpuri | timpurile |
Datif Génitif |
timp | timpului | timpuri | timpurilor |
Vocatif |
Synonymes
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.