tignarius

Latin

Étymologie

De tignum (« poutre ») avec le suffixe -arius.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif tignarius tignariă tignarium tignariī tignariae tignariă
Vocatif tignarie tignariă tignarium tignariī tignariae tignariă
Accusatif tignarium tignariăm tignarium tignariōs tignariās tignariă
Génitif tignariī tignariae tignariī tignariōrŭm tignariārŭm tignariōrŭm
Datif tignariō tignariae tignariō tignariīs tignariīs tignariīs
Ablatif tignariō tignariā tignariō tignariīs tignariīs tignariīs

tignarius \Prononciation ?\

  1. (Architecture) De charpente.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif tignarius tignariī
Vocatif tignarie tignariī
Accusatif tignarium tignariōs
Génitif tignariī tignariōrum
Datif tignariō tignariīs
Ablatif tignariō tignariīs

tignarius \Prononciation ?\ masculin

  1. Charpentier.
    • Lignarius generaliter ligni opifex appellatur. Carpentarius speciale nomen est; carpentum enim solum facit, sicut navicularius quia tantum navium est fabricator et artifex. Sarcitector dictus quod ex multis hinc et inde coniunctis tabulis unum tecti sarciat corpus. Idem et tignarius, quia tectoria lignis inducit.  (Isidore, Etymologiarum libri, XIX, 19)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.