suĉi
: suci
Espéranto
Étymologie
- De l’italien succhiare.
Verbe
Temps | Passé | Présent | Futur |
---|---|---|---|
Indicatif | suĉis | suĉas | suĉos |
Participe actif | suĉinta(j,n) | suĉanta(j,n) | suĉonta(j,n) |
Participe passif | suĉita(j,n) | suĉata(j,n) | suĉota(j,n) |
Adverbe actif | suĉinte | suĉante | suĉonte |
Adverbe passif | suĉite | suĉate | suĉote |
Mode | Conditionnel | Subj. / Impér. | Infinitif |
Présent | suĉus | suĉu | suĉi |
voir le modèle “eo-conj” |
suĉi \ˈsu.ʧi\ transitif mot-racine UV
Variantes orthographiques
- si pas de ĉ possible par le clavier : sucxi
Dérivés
Prononciation
- Brésil : écouter « suĉi [Prononciation ?] »
- France (Toulouse) : écouter « suĉi [Prononciation ?] »
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « suĉi [Prononciation ?] »
Références
Vocabulaire:
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (selon Retavortaro)
- suĉi sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- suĉi sur le site Reta-vortaro.de (RV)
- Racine(s) ou affixe(s) "suĉ-", "-i" présentes dans le dictionnaire des racines "Universala Vortaro" (R1 de l’Akademio de Esperanto).
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.