simus

Latin

Étymologie

Du grec ancien σιμός, simós.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif simus simă simum simī simae simă
Vocatif sime simă simum simī simae simă
Accusatif simum simăm simum simōs simās simă
Génitif simī simae simī simōrŭm simārŭm simōrŭm
Datif simō simae simō simīs simīs simīs
Ablatif simō simā simō simīs simīs simīs

simus \Prononciation ?\

  1. Camus, camard [1], plat, au nez aplati [2].
    • avibus, serpentibus, piscibus, foramina tantum ad olfactus sine naribus, et hinc cognomina Simorum.  (Pline. 11, 37, 59, § 158)
    • (Au sujet du dauphin) lingua est iis contra naturam aquatilium mobilis, brevis atque lata, haut differens suillae. pro voce gemitus humano similis, dorsum repandum, rostrum simum. qua de causa nomen simonis omnes miro modo agnoscunt maluntque ita appellari.  (Pline, Naturalis Historia, IX, 7, 23)
    • puer simā nare.  (Mart. 6, 39, 8)

Synonymes

Forme de verbe

sīmus

  1. Première personne du pluriel du subjonctif présent de sum.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.