roje
Breton
Forme de verbe
roje \ˈroːʒe\
- Troisième personne du singulier de l’irréel du verbe reiñ.
- Ar c’heleier hag an trompilhoù a sone en kêr, ar roue kozh a bokas da Aorel, dirak ar bobl hag a lâras dezhañ e vije e vab-kaer hag e roje dezhañ e gurunenn. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, p. 51)
- Les cloches et trompettes sonnaient en ville, le vieux roi embrassa Aurel devant le peuple et lui dit qu’il serait son gendre et qu’il lui donnerait sa couronne.
- Ar c’heleier hag an trompilhoù a sone en kêr, ar roue kozh a bokas da Aorel, dirak ar bobl hag a lâras dezhañ e vije e vab-kaer hag e roje dezhañ e gurunenn. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, p. 51)
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.