rimabundus

Latin

Étymologie

De rimor (« scruter ») avec le suffixe -bundus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif rimabundus rimabundă rimabundum rimabundī rimabundae rimabundă
Vocatif rimabunde rimabundă rimabundum rimabundī rimabundae rimabundă
Accusatif rimabundum rimabundăm rimabundum rimabundōs rimabundās rimabundă
Génitif rimabundī rimabundae rimabundī rimabundōrŭm rimabundārŭm rimabundōrŭm
Datif rimabundō rimabundae rimabundō rimabundīs rimabundīs rimabundīs
Ablatif rimabundō rimabundā rimabundō rimabundīs rimabundīs rimabundīs

rimabundus \Prononciation ?\

  1. Qui recherche avec soin, qui scrute, qui fouille.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.