punctus
Latin
Étymologie
- Formé sur le supin punctum du verbe.
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | punctus | punctă | punctum | punctī | punctae | punctă |
Vocatif | puncte | punctă | punctum | punctī | punctae | punctă |
Accusatif | punctum | punctăm | punctum | punctōs | punctās | punctă |
Génitif | punctī | punctae | punctī | punctōrŭm | punctārŭm | punctōrŭm |
Datif | punctō | punctae | punctō | punctīs | punctīs | punctīs |
Ablatif | punctō | punctā | punctō | punctīs | punctīs | punctīs |
punctus \Prononciation ?\
- Participe passé de pungo.
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.