pugnatorius
Latin
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | pugnatorius | pugnatoriă | pugnatorium | pugnatoriī | pugnatoriae | pugnatoriă |
Vocatif | pugnatorie | pugnatoriă | pugnatorium | pugnatoriī | pugnatoriae | pugnatoriă |
Accusatif | pugnatorium | pugnatoriăm | pugnatorium | pugnatoriōs | pugnatoriās | pugnatoriă |
Génitif | pugnatoriī | pugnatoriae | pugnatoriī | pugnatoriōrŭm | pugnatoriārŭm | pugnatoriōrŭm |
Datif | pugnatoriō | pugnatoriae | pugnatoriō | pugnatoriīs | pugnatoriīs | pugnatoriīs |
Ablatif | pugnatoriō | pugnatoriā | pugnatoriō | pugnatoriīs | pugnatoriīs | pugnatoriīs |
pugnatorius \Prononciation ?\
- De combat, de combattant.
- pugnatoria arma.
Références
- « pugnatorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.