publicanus

Latin

Étymologie

De publicum (« trésor public ») avec le suffixe -anus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif publicanus publicană publicanum publicanī publicanae publicană
Vocatif publicane publicană publicanum publicanī publicanae publicană
Accusatif publicanum publicanăm publicanum publicanōs publicanās publicană
Génitif publicanī publicanae publicanī publicanōrŭm publicanārŭm publicanōrŭm
Datif publicanō publicanae publicanō publicanīs publicanīs publicanīs
Ablatif publicanō publicanā publicanō publicanīs publicanīs publicanīs

publicanus \Prononciation ?\

  1. De publicain.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif publicanus publicanī
Vocatif publicane publicanī
Accusatif publicanum publicanōs
Génitif publicanī publicanōrum
Datif publicanō publicanīs
Ablatif publicanō publicanīs

publicanus \Prononciation ?\ masculin

  1. Publicain, percepteur des impôts.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.