physicus

Latin

Étymologie

Du grec ancien φυσικός, phusikós.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif physicus physică physicum physicī physicae physică
Vocatif physice physică physicum physicī physicae physică
Accusatif physicum physicăm physicum physicōs physicās physică
Génitif physicī physicae physicī physicōrŭm physicārŭm physicōrŭm
Datif physicō physicae physicō physicīs physicīs physicīs
Ablatif physicō physicā physicō physicīs physicīs physicīs

physicus \ˈpʰy.si.kus\ (prononciation classique)

  1. Physique, naturel.
    • Quaero etiam, si velim scribere quid aut legere aut canere vel voce vel fidibus aut geometricum quiddam aut physicum aut dialecticum esplicare, somniumne exspectandum sit, an ars adhibenda, sine qua nihil earum rerum nec fieri nec expediri potest.  (Cicéron, De divinatione, II, LIX)

Synonymes

Apparentés étymologiques

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif physicus physicī
Vocatif physice physicī
Accusatif physicum physicōs
Génitif physicī physicōrum
Datif physicō physicīs
Ablatif physicō physicīs

physicus \ˈpʰy.si.kus\ (prononciation classique) masculin

  1. Naturaliste.
    • ut ait physicus Anaxagoras, Varron. R. R. 1, 40

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.