peccatorius

Latin

Étymologie

De peccator (« pécheur ») avec le suffixe -ius.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif peccatorius peccatoriă peccatorium peccatoriī peccatoriae peccatoriă
Vocatif peccatorie peccatoriă peccatorium peccatoriī peccatoriae peccatoriă
Accusatif peccatorium peccatoriăm peccatorium peccatoriōs peccatoriās peccatoriă
Génitif peccatoriī peccatoriae peccatoriī peccatoriōrŭm peccatoriārŭm peccatoriōrŭm
Datif peccatoriō peccatoriae peccatoriō peccatoriīs peccatoriīs peccatoriīs
Ablatif peccatoriō peccatoriā peccatoriō peccatoriīs peccatoriīs peccatoriīs

peccatorius \Prononciation ?\

  1. Relatif à la faute, au péché.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.