noctuabundus

Latin

Étymologie

De *noctuor (« passer la nuit »), dérivé de nox, noctis (« nuit ») et -bundus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif noctuabundus noctuabundă noctuabundum noctuabundī noctuabundae noctuabundă
Vocatif noctuabunde noctuabundă noctuabundum noctuabundī noctuabundae noctuabundă
Accusatif noctuabundum noctuabundăm noctuabundum noctuabundōs noctuabundās noctuabundă
Génitif noctuabundī noctuabundae noctuabundī noctuabundōrŭm noctuabundārŭm noctuabundōrŭm
Datif noctuabundō noctuabundae noctuabundō noctuabundīs noctuabundīs noctuabundīs
Ablatif noctuabundō noctuabundā noctuabundō noctuabundīs noctuabundīs noctuabundīs

noctuabundus \Prononciation ?\

  1. Noctambule, qui voyage pendant la nuit.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.