mutila

Voir aussi : mutilá

Français

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe mutiler
Indicatif Présent
Imparfait
Passé simple
il/elle/on mutila
Futur simple

mutila \my.ti.la\

  1. Troisième personne du singulier du passé simple de mutiler.

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe mutilar
Indicatif Présent (yo) mutila
(tú) mutila
(vos) mutila
(él/ella/usted) mutila
(nosotros-as) mutila
(vosotros-as) mutila
(os) mutila
(ellos-as/ustedes) mutila
Imparfait (yo) mutila
(tú) mutila
(vos) mutila
(él/ella/usted) mutila
(nosotros-as) mutila
(vosotros-as) mutila
(os) mutila
(ellos-as/ustedes) mutila
Passé simple (yo) mutila
(tú) mutila
(vos) mutila
(él/ella/usted) mutila
(nosotros-as) mutila
(vosotros-as) mutila
(os) mutila
(ellos-as/ustedes) mutila
Futur simple (yo) mutila
(tú) mutila
(vos) mutila
(él/ella/usted) mutila
(nosotros-as) mutila
(vosotros-as) mutila
(os) mutila
(ellos-as/ustedes) mutila
Impératif Présent (tú) mutila
(vos) mutila
(usted) mutila
(nosotros-as) mutila
(vosotros-as) mutila
(os) mutila
(ustedes) mutila

mutila \Prononciation ?\

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de mutilar.
  2. Deuxième personne du singulier () de l’impératif de mutilar.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.