mortifico

Voir aussi : mortificó, mortificò

Latin

Étymologie

(Latin post-classique) De mors, mortis (« mort ») et facio.

Verbe

mortificō, infinitif : mortificāre, parfait : mortificāvī, supin : mortificātum \Prononciation ?\ transitif (conjugaison)

  1. Tuer, causer la mort.
    • caro mortificatur.  (Tert. Res. Carn. 37)
    • mortificate ergo membra vestra quae sunt super terram fornicationem inmunditiam libidinem concupiscentiam malam et avaritiam quae est simulacrorum servitus.  (Vulgata, Col. 3, 5)
      Faites donc mourir vos membres, les membres de l’homme terrestre, la fornication, l’impureté, la luxure, toute mauvaise convoitise et la cupidité qui est une idolâtrie.
  2. Mortifier, affaiblir.

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Synonymes

Dérivés

Apparentés étymologiques

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.