monogrammus

Latin

Étymologie

Du grec ancien μονόγραμμος, monógrammos  d'un trait »).

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif monogrammus monogrammă monogrammum monogrammī monogrammae monogrammă
Vocatif monogramme monogrammă monogrammum monogrammī monogrammae monogrammă
Accusatif monogrammum monogrammăm monogrammum monogrammōs monogrammās monogrammă
Génitif monogrammī monogrammae monogrammī monogrammōrŭm monogrammārŭm monogrammōrŭm
Datif monogrammō monogrammae monogrammō monogrammīs monogrammīs monogrammīs
Ablatif monogrammō monogrammā monogrammō monogrammīs monogrammīs monogrammīs

monogrammus \Prononciation ?\

  1. (Sens propre) Esquissé, ébauché, linéaire, fait d'un trait.
  2. Flou, imperceptible, intangible.
    • Epicurus monogrammos Deos et nihil agentes commentus est, Cicéron. N. D. 2, 23, 59

Apparentés étymologiques

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif monogrammus monogrammī
Vocatif monogramme monogrammī
Accusatif monogrammum monogrammōs
Génitif monogrammī monogrammōrum
Datif monogrammō monogrammīs
Ablatif monogrammō monogrammīs

monogrammus \Prononciation ?\ masculin

  1. Ombre, squelette, silhouette.
    • monogrammi dicti sunt homines macie pertenues ac decolores: tractum a picturā, quae priusquam coloribus corporatur, umbra fingitur, Non. 37, 11 sq.
  2. Sorte de jaspe.
    • quae zmaragdo similis traversā lineā albā praecingitur et monogrammos vocatur, Pline. 37, 9, 37, § 118.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.