meridianus

Latin

Étymologie

De meridies (« midi ») avec le suffixe -anus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif meridianus meridiană meridianum meridianī meridianae meridiană
Vocatif meridiane meridiană meridianum meridianī meridianae meridiană
Accusatif meridianum meridianăm meridianum meridianōs meridianās meridiană
Génitif meridianī meridianae meridianī meridianōrŭm meridianārŭm meridianōrŭm
Datif meridianō meridianae meridianō meridianīs meridianīs meridianīs
Ablatif meridianō meridianā meridianō meridianīs meridianīs meridianīs

merīdiānus \Prononciation ?\

  1. De midi.
    • meridianus somnus.
      sieste de midi, méridienne.
  2. Méridional, du Midi.
    • ager spectat ad meridianam caeli partem. Varron. R. R. 1, 7, 1

Dérivés

Références

  • « meridianus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 970)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.