medicus

Voir aussi : Medicus

Latin

Étymologie

De medeor (« soigner, guérir »).

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif medicus medică medicum medicī medicae medică
Vocatif medice medică medicum medicī medicae medică
Accusatif medicum medicăm medicum medicōs medicās medică
Génitif medicī medicae medicī medicōrŭm medicārŭm medicōrŭm
Datif medicō medicae medicō medicīs medicīs medicīs
Ablatif medicō medicā medicō medicīs medicīs medicīs

mĕdĭcus

  1. (Médecine) Qui soigne, qui guérit, propre à guérir, salutaire.
  2. De médecin, médical, médicinal.
  3. Magique, enchanteur.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif medicus medicī
Vocatif medice medicī
Accusatif medicum medicōs
Génitif medicī medicōrum
Datif medicō medicīs
Ablatif medicō medicīs

medicus masculin

  1. (Médecine) Docteur, médecin.

Synonymes

Dérivés dans d’autres langues

Références

Néerlandais

Étymologie

Du latin medicus.

Nom commun

medicus ou medikus

  1. Docteur, médecin.

Synonymes

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 96,9 % des Flamands,
  • 98,7 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.