largior

Latin

Étymologie

De largus (« abondant, copieux »).

Verbe

largior, infinitif : largīrī, parfait : largītus sum \Prononciation ?\ transitif (conjugaison)

  1. Dispenser avec largesse, distribuer, donner, offrir.
    • amico homini mea ex crumena largiar.  (Plaute. Pers. 2, 3, 13)

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Dérivés dans d’autres langues

  • Italien : largire

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif largior largior largius largiōrēs largiōrēs largiōra
Vocatif largior largior largius largiōrēs largiōrēs largiōra
Accusatif largiōrem largiōrem largius largiōrēs largiōrēs largiōra
Génitif largiōris largiōris largiōris largiōrum largiōrum largiōrum
Datif largiōrī largiōrī largiōrī largiōribus largiōribus largiōribus
Ablatif largiōre largiōre largiōre largiōribus largiōribus largiōribus

largior \Prononciation ?\

  1. Comparatif de largus.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.