kunfandiĝi

Espéranto

Étymologie

Verbe composé de la racine fandi (« fondre »), de l’affixe kun (« avec »), du suffixe -iĝ- (« devenir, tendre vers ») et de la terminaison -i (« verbe ») .

Verbe

Temps Passé Présent Futur
Indicatif kunfandiĝiskunfandiĝaskunfandiĝos
Participe actif kunfandiĝinta(j,n) kunfandiĝanta(j,n) kunfandiĝonta(j,n)
Adverbe kunfandiĝinte kunfandiĝante kunfandiĝonte
Mode Conditionnel Subj. / Impératif Infinitif
Présent kunfandiĝuskunfandiĝu kunfandiĝi
voir le modèle “eo-conj-intrans”

kunfandiĝi \kun.fan.ˈdi.d͡ʒi\ intransitif    mot-dérivé UV

  1. Fusionner, se fondre, se mélanger (en fondant).
    • (Figuré) Mi memoras, ke hieraŭ mi veturis kune kun Karsten al la lernejo, ĉar ni hazarde renkontiĝis tie, kie niaj vojoj kunfandiĝas.  (Ulrich Matthias, Fajron sentas mi interne, 1990)
      Je me rappelle qu’hier j’ai fait avec Karsten le trajet jusqu’à l’école, parce que nous nous sommes rencontrés par hasard là où nos chemins se fondent.

Variantes orthographiques

Dérivés

Apparentés étymologiques

Prononciation

Références

Vocabulaire:

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.