kriaĉi

Espéranto

Étymologie

Verbe composé de la racine krii (« crier »), du suffixe -aĉ- (« péjoratif ») et de la terminaison -i (« verbe ») .

Verbe

Temps Passé Présent Futur
Indicatif kriaĉiskriaĉaskriaĉos
Participe actif kriaĉinta(j,n) kriaĉanta(j,n) kriaĉonta(j,n)
Participe passif kriaĉita(j,n) kriaĉata(j,n) kriaĉota(j,n)
Adverbe actif kriaĉinte kriaĉante kriaĉonte
Adverbe passif kriaĉite kriaĉate kriaĉote
Mode Conditionnel Subj. / Impér. Infinitif
Présent kriaĉuskriaĉu kriaĉi
voir le modèle “eo-conj”

kriaĉi \kri.ˈa.t͡ʃi\ intransitif et transitif    mot-dérivé UV

  1. Crier, brailler, gueuler, beugler.

Variantes orthographiques

  • si pas de ĉ possible par le clavier : kriacxi

Apparentés étymologiques

Prononciation

  • Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « kriaĉi [Prononciation ?] »
  • (Région à préciser) : écouter « kriaĉi [Prononciation ?] »

Références

Vocabulaire:

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.