korolliñ
Breton
Étymologie
- Dérivé de koroll avec le suffixe -iñ.
Verbe
Mutation | Infinitif |
---|---|
Non muté | korolliñ |
Adoucissante | gorolliñ |
Spirante | cʼhorolliñ |
korolliñ \kɔˈrɔlːĩ\ intransitif-transitif direct (conjugaison), base verbale koroll-
- Danser.
- [...], an delioù sec’h o korolliñ dindan hon treid, [...]. — (Roparz Hemon, Tangi Kerviler, Al Liamm, 1971, p. 92)
- [...], les feuilles mortes dansant (en train de danser) sous nos pieds, [...].
- [...], an delioù sec’h o korolliñ dindan hon treid, [...]. — (Roparz Hemon, Tangi Kerviler, Al Liamm, 1971, p. 92)
Variantes
- koroll
- korollat
Synonymes
- dañsal = dañsañ = dañsiñ
Variantes
- korolladeg
- korolladenn
- korollek
- koroller
- korollerezh
- korollour
- korollouriezh
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.