kneifen
Allemand
Étymologie
- Du allemand kneipen.
Verbe
Mode ou temps |
Personne | Forme |
---|---|---|
Présent | 1re du sing. | ich kneife |
2e du sing. | du kneifst | |
3e du sing. | er kneift | |
Prétérit | 1re du sing. | ich kniff |
Subjonctif II | 1re du sing. | ich kniffe |
Impératif | 2e du sing. | kneif(e)! |
2e du plur. | kneift! | |
Participe passé | gekniffen | |
Auxiliaire | haben | |
voir conjugaison allemande |
kneifen \ˈknaɪfən\
- transitif
- intransitif
- Serrer.
- (Familier) Se dégonfler devant.
Synonymes
- zwicken (pincer)
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « kneifen [ˈknaɪ̯fn̩] »
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.