kanaouenn

Breton

Étymologie

Du moyen breton canauenn[1].
Mentionné dans le grand dictionnaire français-breton de François Vallée (1931, page 110a) : kanaouenn, kanenn f. pl. ou.

Nom commun

Mutation Singulier Pluriel
Non muté kanaouenn kanaouennoù
Adoucissante ganaouenn ganaouennoù
Spirante cʼhanaouenn cʼhanaouennoù

kanaouenn \kãˈnɔwːɛn\ féminin

  1. Chanson, chant.
    • Ne oa bet d’ ar peurzorn na kanaouenn na koroll, [...].  (Jakez Riou, Geotenn ar Wercʼhez, Éditions Al Liamm, 1957, p. 17)
      À la fin du battage il n’y avait eu ni chanson ni danse, [...].

Synonymes

  • kanenn

Composés

  • kanaouenn-santel

Dérivés

  • kanaouennañ
  • kanaouenner

Vocabulaire apparenté par le sens

Références

  1. Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.