intransitivus

Latin

Étymologie

De transitivus avec le préfixe in-.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif intransitivus intransitivă intransitivum intransitivī intransitivae intransitivă
Vocatif intransitive intransitivă intransitivum intransitivī intransitivae intransitivă
Accusatif intransitivum intransitivăm intransitivum intransitivōs intransitivās intransitivă
Génitif intransitivī intransitivae intransitivī intransitivōrŭm intransitivārŭm intransitivōrŭm
Datif intransitivō intransitivae intransitivō intransitivīs intransitivīs intransitivīs
Ablatif intransitivō intransitivā intransitivō intransitivīs intransitivīs intransitivīs

intransitivus \Prononciation ?\

  1. (Grammaire) Intransitif.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.